Öz Şefkati Yaşamak

Öz şefkat yazıyla anlatılır mı bilmiyorum. Buradan ne kadarıyla geçer, ne kadarıyla hissedilir.. Öz şefkati anlatmak için sertifikalı bir uygulayıcı mı olmak gerekir illa, bu konu belirli kişilerin tekelinde olan bir konu mudur? Buddha, konunun buralara geleceğini düşünmüş müdür? Böyle bir özelleşmenin olduğu dünyada yaşarken öz şefkatten nasıl yararlanır insan... biraz kendi deneyimimden yazmak istedim..

Ne zaman bir yerde Öz şefkat anlatacak olsam genelde başıma bir şey geliyor.. Başıma gelen olay kendime öz şefkat göstermek durumunda kaldığım bir deneyim oluyor resmen.. Geçtiğimiz ay 250 kişilik bir sempozyuma konuşmacı olarak Öz Şefkati anlatmak üzere davet edildim. Hali hazırda hem uygulamamda hem de sunduğum 8 haftalık programlar içinde aktardığım bir konu olduğundan gayet rahat hissedeceğimi düşünerek hazırlıklarımı tamamladım.. Etkinlik Microsoft'un pek de aşina olmadığım, herkesi kamerasında göremediğim için kısıtlılığından dolayı pek de sevmediğim Teams programı üzerindendi. Bir gün önceden programı indirip kontrol ettim normal çalışıyordu ancak etkinlik günü geldiğinde sorunsuz bağlanmama rağmen sunum sırası bana geldiğinde takılmaya başladı.. bu etkinliğe yapacağım sunuma ayrılan süre 30 dakika kadardı.. Üstüne bir de kendi dahil olduğum başka bir eğitimin öğle molasında katılmış, molanın kalan yarım saatini kendime kullanmayı planlamıştım.. ancak tabiki hayatta bazı şeyler planlandığı gibi gitmediğinden burada da öyle oldu ve Teams inatla sunumumu açmamaya programlanmış gibi dakikalarca ekranda bizi kilitli tuttu.. en az 250 kişinin sunumumun açılmasını beklediğini gördüğüm ana sayfa bana bir an önce sunum yapmaya başlamam gerektiği konusunda stres sağlarken, etkinlik moderatörü ile de bir yandan özel yazışma halindeydik.. sunum keynote formatındaydı ve karşı tarafa onların açması üzerine mail attım fakat karşı tarafın cihazı bu formatı desteklemeyince orada da açılmadı :) şu an burada yazarken o kadar hissedilmese de benim için gerçekten stres dolu o çukura doğru çekilmekte olduğum bir zamandı.. dakikalar geçe geçe yarım saati aşmış ve ben halen sunumu açamamıştım.. tam o esnada bunun bie öz şefkate ihtiyaç duyduğum bir an olduğunu hatırladım ve elimi kalbime koyarak Şeyda geçecek merak etme, hallolacak ve sunumu yapabileceksin diyebildim kendime.. Sonra sesimi duymakta ama bir sunum göremeyen katılımcılara yönelip şu an tam bir öz şefkat deneyimi için örnek dedim.. Burada size sunumu açamadığım için girdiğim stres halinde kendime dair öz eleştiriyi bir yana bırakıp şefkat göstermeyi deniyorum.. Tam burada bu sıkışmış yerde bu konu işe yaramayacaksa ne anlamı var! Eskiden olsa böyle bir durumda kendime şunları söylerdim ''sunumu açmayı bi beceremedin.'' ''niye daha önce bir deneme yapmadın, hep senin yüzünden!'' ve benzeri cümleler.. ve daha da birbirine dolanan, sıkışan halin içinde kimseye faydası olmayan bir dolu stres.. derken sunumu ppt formatında moderatöre iletip açabildik ve sunumu geç de olsa yapabildim. Sunum boyunca da katılanlara öz şefkati bu canlı örnek üzerinden anlatabilme şansı buldum..bir yandan saat bana beni bekleyen eğitime geç kaldığımı gösterirken o anın içinde yumuşayarak bırakmayı hatırladım.. evet geç kaldım ve zamanı geri alamam..benim elimde değildi.. ve elimden geleni yaptım..böylelikle eğitime kaldığım yerden kendimi iyi hissederek bağlandım..sempozyum sırasında ise anladımki o ana şahit olan insanlar da zorlanmakta olan kişiye şefkat göstermek istiyor, destek olmak istiyor.. ben kendime şefkat gösterebildikçe onlardan gelen duyarlı yorumları, anlayış dolu cümleleri de kabul edebilir oldum.. eleştirel iç ses yüksek olduğundan dışarıdan gelen destek ve şefkati de alamıyor olabilir miyiz?

Peki nasıl oldu da ailesinde şefkat kelimesi dahi geçmeyen, ilkokuldan beri türlü yargılara öğretmenleri sayesinde maruz kalmış olan ben bu noktaya gelebildim..bunun kendi deneyimimde yanıtı şu.. zamanla ve pratikle.. üzerine düşünmekle..

Mindfulness ve öz şefkat gibi konular üzerine pratik edildikçe gelişen, nispeten iyi hissettiğimiz zamanlarımızda pratik ederek kendimize yaptığımız yatırımın karşılığını zorlu zamanlarda alabildiğimiz uygulamalar. Bu yatırımı yapmayıp konu hakkında sadece fikir sahibi olduğumuzda ise zorlu zamanlar geldiğinde bu öğretileri işe yaramaz olarak değersizleştirme eğilimi oluyor. Oysaki önceden birikim yapmadığımız bir banka hesabının zorlu günlerde bize kaynak olamayacağı gibi bu uygulamaları da hakkında okuyup öğrenipte pratik kısmını eksik bıraktıkça, ihtiyaç anında işlevsel olmalarını bekleyemeyiz. Bu nedenle aşağıya bir Şefkat pratiği bırakıyor, öz şefkatin hayat damarlarınıza sızmasını, zorlu zamanlarda size uzanan bir el olmasını diliyorum..

15 Dakikalık Şefkat Meditasyonu

https://open.spotify.com/episode/4MTIbb3y2nCg37Z7T4PGwI?si=8b79dcf804a24070

Namaste

Şeyda